Tajemnica Mistrza.
Profesor Pijanowski dbał nie tylko o teoretyczną wiedzę studentów, lecz przede wszystkim o praktyczne wiadomości wspomnianej przez A. Brudzyńskiego 7-osobowej grup. Organizował liczne wycieczki edukacyjne, a także zwiedzał ze swoimi uczniami prawdziwe zakłady przemysłowe ,czynne w Warszawie i okolicach. Studenci zwiedzili z Profesorem m. in. Przetwórnię Owoców i Warzyw Braci Berdowskich na Okęciu, Browar Warszawski i Centralne Piwnice Win Importowanych, które znajdowały się w podziemiach Kościoła Karmelitów na Krakowskim Przedmieściu.
Uczniowie bardzo ciepło i miło wspominają swego profesora, który był nie
tylko ich wychowawcą, lecz również przyjacielem.
Zaszczycał swoją obecnością podyplomowe spotkania z absolwentami i przed wygłoszeniem
okolicznościowej mowy opowiadał czasami taki dowcip:
" W rzymskim cyrku na arenie chrześcijan przeznaczony na pożarcie czeka
na swój los. Wypuszczają lwa. Korzystając z chwili wahania zwierzęcia, chrześcijanin
szepce mu coś do ucha. Lew z podwiniętym ogonem wraca jak niepyszny do
klatki…Cezar mówi do chrześcijanina: "Wyznaj, co rzekłeś lwu, a daruję
cię zdrowiem!- O, nic prostszego imperatorze. Powiedziałem mu tylko, że po
jedzeniu będą przemówienia…".
To naprawdę miłe i ciepłe wspomnienia, które świadczą o ogromnej sympatii i szacunku, jakim studenci darzyli swego Mistrza.
W okresie powojennym powstała i rozwinęła się nauka o żywności i żywieniu człowieka, zwłaszcza za sprawą działalności Sekcji Nauk Rolniczych Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
W latach 1949-51 do Sekcji zostali przyjęci jako członkowie zwyczajni
profesorowie, w tym nasz przyszły patron, technolog żywności, prof. Eugeniusz
Pijanowski.
Podczas prac przygotowawczych do Pierwszego Kongresu Nauki Polskiej w 1951 roku,
nasz Patron rozpoczął aktywną działalność organizacyjno-naukową, co stało
się jego początkiem kariery krajowej w zakresie nauki o żywności.
W tym czasie był przewodniczącym podsekcji przemysłu spożywczego powołanej
przez Radę Główną Ministra Szkolnictwa Wyższego.
Na czym polegała działalność tej podsekcji? Przede wszystkim podsumowywała
dotychczasową działalność i osiągnięcia nauki polskiej, a także zajmowała
się planistyką w zakresie przyszłego rozwoju nauk związanych z przemysłem
spożywczym.
To właśnie autorytet naukowy i konkretna, konstruktywna wizja rozwoju nauki o
żywności znalazła uznanie wśród reprezentantów nauki polskiej, wyrazem
czego było powołanie Go na członka Korespondenta Polskiej Akademii Nauk. W
tym samym roku Patron zorganizował Komitet Technologii i Chemii Żywności
Wydziału Nauk Rolniczych i Leśnych PAN i…został jego pierwszym przewodniczącym!!!
Funkcje te pełnił do 1969 roku, bowiem ze względu na zły stan zdrowia złożył
rezygnację z przewodniczenia.
W 1954 roku dzięki staraniom Patrona PAN powołała Komisję ds. Technologii i
Chemii Żywności. Oczywiście Przewodniczącym Komisji ds. Technologii i Chemii
Żywności został Eugeniusz Pijanowski!!!
Niestety, w 1952 r. wraz z zawieszeniem działalności TNW, ustała działalność Sekcji Nauk Rolniczych. Jej działalność wznowiono dopiero w 1982 roku.
W 1952 roku nasz patron został członkiem PAN. Prowadził badania z zakresu
analityki żywnościowej oraz technologii żywności.
Polska Akademia Nauk powstała w 1951 roku na I. Kongresie Polskiej Nauki, z połączenia
Polskiej Akademii Umiejętności (istniejącej od 1896 roku) oraz Warszawskiego
i Krakowskiego Towarzystwa Naukowego.
W 1953 roku profesor Pijanowski był członkiem korespondentem PAN.
Początkowo PAN była tylko korporacją uczonych, jednak w 1960 roku została
przekształcona w rządową instytucję centralną, sprawującą ogólną pieczę
nad nauką w Polsce i zarządzającą siecią instytutów.
W 1990 roku PAN straciła status instytucji rządowej, stając się ponownie zarówno
korporacją uczonych i siecią instytutów. Funkcję sprawowania kontroli nad
nauką na poziomie rządu przejął Komitet Badań Naukowych.
 |
 |
 |
Zarówno w Polsce jak i w innych krajach europejskich nauka o żywieniu musiała
jednak długo torować sobie drogę…
Gdy prof. Eugeniusz Pijanowski , członek rzeczywisty PAN ,w 1957 roku tworzył
w Polskiej Akademii Nauk -Komitet Technologii Żywności, niezbędne było
dodanie w nazwie "..i Chemii", aby mógł być on zaakceptowany.
Dziś jest to dziedzina nauki uznana w świecie, a problematyka żywności
znajduje się wśród czołowych programów badawczych w Unii Europejskiej, również
i KBN zleca realizację programów zamawianych zespołom specjalistów ze szkół
wyższych i instytutów.
W 1953 r. Zakład Technologii Żywności został przemianowany na Katedrę
Przemysłu Rolno-Spożywczego, której Eugeniusz Pijanowski był kierownikiem.
Katedra Przemysłu Rolno-Spożywczego w 1970 r. została włączona w skład
Instytutu Technologii Żywności. Obok wymienionej katedry w tym okresie działała
Katedra Przemysłu Rolno- Fermentacyjnego pod kierunkiem prof.dr.W.Dabrowskiego
i Katedra Technologii Mięsa i Ryb kierowana przez prof.,dr.S.Koeppego.
W 1954 r. E. Pijanowski został mianowany profesorem zwyczajnym.
Legitymacja Profesora.
W 1957 roku Polska ponownie przystąpiła do FAO. Eugeniusz Pijanowski był jej
ekspertem.( ORGANIZACJA NARODÓW ZJEDNOCZONYCH DO SPRAW WYŻYWIENIA I ROLNICTWA,
ang. Food and Agriculture Organization of the United Nations, FAO - utworzone z
inicjatywy 44 państw koalicji antyhitlerowskiej uczestniczących w konferencji
poświęconej problemom rolnictwa i wyżywienia.
Sytuacja od tamtych czasów zmieniła się radykalnie !!!
W 1961 roku na SGGW powstał Wydział Technologii Rolno-Spożywczej, przekształcony
w 1973 roku w Wydział Technologii Żywności.
Prof. Eugeniusz Pijanowski był pierwszym Dziekanem powołanego z początkiem
roku akademickiego 1961/62 Wydziału Technologii Rolno-Spożywczej!
 |
Musimy pamiętać, że Profesorskie serce było słabym
ogniwem jego działalności. Symbolicznie wielkie i ofiarne, fizycznie zbolałe i chore było główną przeszkodą w jeszcze większym rozwoju naukowym Patrona. Eugeniusz Pijanowski dostał wskazania od lekarzy, aby zaczął szanować swoje zdrowie…
Eugeniusz Pijanowski w czasie pobytu w sanatorium kardiologicznym w Nałęczowie w 1966 roku
|
 |
Profesor Pijanowski we wspomnieniach prof.dr.h.c. Stanisława
Bergera jawi się nam jako "Człowiek przez duże C, o olbrzymiej
kulturze osobistej i wprost encyklopedycznym zakresie wiedzy, i to nie
tylko dotyczącej żywności."
|
Profesor Pijanowski na spotkaniu towarzyskim w 1969 roku
Uroczystość na SGGW. Wręczenie dyplomów doktorom nauk technologicznych.
Na zdjęciu Rektor SGGW prof.Kleszczycki i prof.Pijanowski, drugi od lewej.
Ze względu na pogarszający się stan zdrowia prof. Pijanowski był zmuszony
od 1970 r. ograniczyć swoją działalność organizacyjną do pracy w swojej
ukochanej dziedzinie - jako kierownik Zespołu Naukowo-Dydaktycznego Technologii
Mleczarstwa.
Na pełny wyraz sylwetki prof. E. Pijanowskiego jako nauczyciela akademickiego
składa się fakt, że był on promotorem 34 przewodników doktorskich, a pod
jego kierownictwem wykonano 250 prac dyplomowanych. Spośród grona jego
doktorantów siedmiu jest obecnie profesorami, trzech docentami habilitowanymi,
a siedmiu powołanych na stanowiska docentów.
Prof.Pijanowski jako dziekan Wydziału Technologii wygłasza przemówienie
inauguracyjne
w czasie rozpoczęcia roku akademickiego 1969- 1970
Charakterystyczną cechą działalności dydaktycznej prof. dr. E. Pijanowskiego była nadzwyczajna umiejętność w przekazywaniu wiedzy, pełne poczucie odpowiedzialności za proces nauczania i wychowywania oraz wielki talent wpajania w swoich wychowanków zasad solidnej roboty.
Jako autor podręczników akademickich, wśród których fundamentalne pozycje stanowią Ogólna technologia żywności,Technologia produktów owocowych i technologii mleczarstwa zajął bez wątpienia czołowe i trwałe miejsce w naszej literaturze naukowej i technicznej.